Healthcare Weblog

ΟΣΦΥΟΠΥΕΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ Ο οσφυο-πυελικός ρυθμός αφορά σε ένα ειδικό, οργανωμένο πρότυπο κίνησης που xαρακτηρίζεται από το συντονισμό της περιοχής της οσφύος και των ισχίων που συνδέονται με τη λεκάνη κατά την κίνηση κάμψης-έκτασης της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ), 1-3 όπου παρατηρείται πρόσθια και οπίσθια κλίση της λεκάνης. 4  Πρόκειται, δηλαδή για την αρμονική συνεργασία κορμού, πυέλου και ισχίων που αποτελούν ένα ευέλικτο, δυναμικό σύνολο που προσαρμόζεται στις όποιες απαιτήσεις για στάση, βάδιση και επιβίωση γενικότερα. 5 Η πυελική ζώνη συνδέει το σκελετό του κορμού με τα ισχία. Αποτελείται από δύο ανώνυμα οστά που συντάσσονται εμπρός με την ηβική σύμφυση και πίσω με τη σπονδυλική στήλη, με την παρεμβολή του ιερού οστού με τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις. 6  Η συσχέτιση της πυέλου και της οσφυϊκής μοίρας βασίζεται στο ότι, η οσφυϊκή μοίρα της ΣΣ εδράζεται στο ιερό οστό. Τα ισχία υποβαστάζουν τη λεκάνη και δέχονται αθροιστικά όλες τις ροπές που τους διοχετεύονται από το ιερό οστό.

Τμηματική αστάθεια οσφυϊκής μοίρας σπονδυλικής στήλης (Lumbar Segmental Instability) Ως κλινική οντότητα,  την περιέγραψε πρώτος ο Knutsson , το 1944, με τη λήψη profile  ακτινογραφίας κάμψης-έκτασης. Το 1986, ο Olerud et al αναφέρθηκαν στη μείωση των συμπτωμάτων της αστάθειας με την εφαρμογή κηδεμόνα, ενώ το 1990, οι White & Panjabi αναφέρθηκαν στην απώλεια ικανότητας της ΟΜΣΣ να διατηρήσει το πρότυπο μετατόπισης δεχόμενη φυσιολογικά φορτία (Olerud et al 1986;White & Panjabi,1990; Fritz et al,1998; Alqarni et al,2011). Αποτελεί κλινική εκδήλωση αδιευκρίνιστης αιτιολογίας (Taylor & O’Sullivan,2000) και συνδέεται με: Εκφύλιση δίσκου Σπονδυλοδεσία Δισκεκτομή Οστεόφυτα και υπερτροφία των οπισθίων αποφυσιακών αρθρώσεων της ΣΣ (facets) Τραυματισμό οστικών ή συνδεσμικών στοιχείων Συγγενή αιτιολογία   Μεγάλη ηλικία Ο στεοαρθριτικές αλλοιώσεις των αρθρικών αποφύσεων    Εκφύλιση μεσοσπονδύλιων δίσκων με απώλεια νερού και δημιουργία κεν

Έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα Ω ς κλινική οντότητα  περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1873,  από τον Runge, ο οποίος παρατήρησε αυτή την κατάσταση στο γενικότερο πληθυσµό. Η επικράτηση της έξω επικονδυλίτιδας πήγασε µαζί µε την αύξηση της συµµετοχής στο τένις και εποµένως αναφέρεται εναλλακτικά µε το γενικό όνοµα «Tennis elbow», ενώ το 1936 αναφέρθηκαν από τον Cyriax, ( Cyriax , 1975) τα πιθανά αίτια, που ενοχοποιούνται για την πρόκληση της πάθησης.  Πρόκειται για κλινική εκδήλωση αδιευκρίνιστης αιτιολογίας (Rompe et al , 2001) που αφορά σε  μια κοινή μυοτενοντώδη εκφυλιστική διαταραχή του εκτεινόντων μυών (Tosti, Jennings & Sewards, 2013). Η υπέρχρηση  ή λανθασμένη χρήση των μυών σε ε παναλαµβανόµενες ισχυρές εκτάσεις του πήχη σε συνδυασµό µε βίαιες ελικοειδείς κινήσεις (Arnheim, 1989)  αποδυναμώνει τους τένοντες και συγχρόνως προκαλεί μικροσκοπικές ρήξεις σ' αυτούς. Η έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα σ υνδέεται µε ποικιλία παθήσεων:  Περιοστίτιδα του έξω επικονδύλο

Κάταγμα colles Το κάταγμα colles αφορά σε κάταγμα του περιφερικού άκρου της κερκίδας. Από την εποχή του Ιπποκράτη εως τον 19ο αι. τα κατάγματα αυτά εκλαμβάνονταν, λανθασμένα, ως εξαρθρήματα του καρπού (Peltier, 1984). Η παλαιότερη ακριβής περιγραφή του κατάγματος έγινε από τον Pouteau. Δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής εκτός Γαλλίας. Ο Abraham Colles, το 1814, βασισμένος στην κλινική εικόνα, περιέγραψε το κάταγμα και πιστώθηκε το όνομά του (Patel & Paksima, 2010). Κύρια αιτία είναι τα ατυχήματα (πτώση στο επηρεαζόμενο άκρο, άμεση πλήξη, βία), ενώ ως ενοχοποιητικοί παράγοντες αναφέρονται: •           Κακής ποιότητας οστό ( οστεοπόρωση) •           Έλλειψη ασβεστίου και βιταμίνης D •           Μετεμμηνόπαυση (έλλειψη οιστρογόνων) •           Μειωμένη μυïκή μάζα •           Προχωρημένη ηλικία (πιο εύθραυστα οστά) •           Συμμετοχή στον αθλητισμό (Fernandez, Gruen & Herndon, 1997. O'Neill et al, 2001. MacDermid et al, 2002. Hollevoet & Verdonk,